خواص درمانی و زیستی گیاهان

     خواص درمانی و  زیستی گیاهان  

 

     اوکالیپتوس

اوکالیپتوس بیش تر در خانه های شمال تهران می روید.این درخت مگس و پشه را دفع می کند و به قدری جذاب است که هر اندازه آب بدهند می خورد، لذا در استرالیا در بیابانی اگر آب پیدا نکنند یک ریشه ی آن را قطع کرده و از آب آن می خورند.

مصرف برگ های اوکالیپتوس را در عفونت برونش ها، در معالجه ی نزله های مثانه، رحم و برای سوزاک به کار می برند.نیز این گیاه تب بر، اشتها آور، هضم کننده و داروی دیابت (مرض قند) می باشد.

نسخه: جوشانده ی برگ آن در آب به قدر یک دقیقه کافیست و اگر برگ های آن خشک باشد به اندازه ی ده دقیقه می جوشانندو با آن زخم های جلدی را می شویند باعث شفا و التیام است.

 

زبان گنجشک    

مشخصات کلی زبان گنجشک:این گیاه از نوع درختی بوده و گل های قرمز رنگ مایل به نارنجی آن قبل از روییدن برگ ظاهر می شود. زبان گنجشک دارای انواع و اقسام مختلفی است که فرق آن ها در تعداد برگچه ها و شکل ظاهری آن هاست. درخت زبان گنجشک رهم به حالت وحشی و خودرو در نقاط مختلف ایران از جمله گرگان، و گیلان می روید و هم به طور زینتی در تهران و بسیاری از نقاط دیگر می کارند. قسمت مورد استفاده ی زبان گنجشک برگ، میوه، ساقه و پوست درخت آن است.زمان چیدن برگ های آن در ماه های خرداد و تبر است. پوست و شاخه ی درخت زبان گنجشک طعمی تلخ و گس داشته و دارای طبیعتی گرم استف لازم به ذکر است که این درخت زیبا بیشتر در اقلیم خنک، سراشیبی های سنگلاخ خصوصا رو به جنوب می روید و گاهی تا 30 متر هم اتفاع دارد. از این درخت شیره ای ترشح می شود که به سهل شیرین شهرت دارد. مگس معروف کانتارید برگ هم از شیره ی این درخت تغذیه می کند.

نسخه های شفا بخش زبان گنجشک: درمان درد روماتیسم، رفع چاقی، درمان نقرس، تقویت قوای جنسی، رفع بند آمدگی ادرار، پایین آوردن تب، دفع سنگ کلیه و مثانه، درمان یبوست و خشکی مزاج، رفع گرفتگی عضلات، درمان سرفه و تنگی نفس، درمان اسهال مزمن، درمان لکنت زبان

رفع چاقی با زبان گنجشک: افرادی که رژیم لاغری می گیرند به ویژه خانم ها، چنانچه در رژیم غذایی خود روزانه مصرف دو فنجان دم کرده برگ های زبان گنجشک را در دو وعده ی صبح  و عصر قرار دهند، شاهد نتایج بیشتر، زودتر و مؤثرتری برای رفع چاقی خود خواهند بود.

 

ریحان    

ریحان " کلمه ای عربی و به معنی " گل و سبزه " است که معادل این لغت در فارسی " اسپرغم " گفته می شود.

ریحان  گیاه بوته ای یک ساله ای است که معمولاً طول آن بین 20 تا 45 سانتیمتر است و دارای عطر و بوی مطلوبی است. رنگ ساقه ی بوته ی ریحان سبز تند است و دارای برگ های منظم و بیضی شکل است . گل های ریحان به رنگ سفید یا صورتی در ماه های مرداد یا شهریور به شکل خوشه در انتهای ساقه ی ریحان ظاهر می شوند و پس از چندی از همین گل ها تخم ریحان حاصل می گردد. دو نوع ریحان وجود که یک نوع آن برگ های سبز و نازکی دارد و نوع دیگر برگ های بنفش رنگ دارد. گیاه ریحان بومی هند است. این گیاه هیچ گونه ترشح زیان آوری ندارد و تمام بخش های آن مثل برگ ، گل و حتی ساقه آن بسیار معطر و خوشبو است. از این رو در تمام دنیا به عنوان یک طعم دهنده و عطر دهنده به غذا مورد استفاده قرار می گیرد.

در مصر ، زنان گل های ریحان را در استراحتگاه افراد مورد علاقه شان می ریزند ولی در مالزی ریحان را در محل دفن مرده ها می کارند . در مولداوی رسمی وجود دارد که هنوز هم پا برجاست و آن این است که یک مرد زن مورد علاقه اش را با قبول دسته ای ریحان از او انتخاب می کند.

نعناع

نعنا یا نعناع گیاهی است از تیره دو لپه ای های پیوسته گلبرگ که سردسته تیره نعناعیان می باشد و جز سبزی های خوراکی است. از محل گره های ساقه، ریشه هایی خارج می شوند که ساقه جدید را درست می کنند. بنابراین اگر شما فقط یک ساقه نعناع در باغچه خود بکارید، به زودی تمام باغچه شما پر از نعناع می شود. به همین دلیل در فارسی به آن هزارپا می گویند.

نعنایی که به عنوان سبزی خوردن مصرف می کنیم، با نعنایی که به صورت خودرو در کوه می روید متفاوت است. البته از نظر شکل ظاهری، بو، طعم و مزه تقریباً شبیه به هم هستند، ولی از نظر اثرات درمانی، نعنای کوهی قوی تر است.

البته خوردن نعنایی که پرورش داده می شود و به عنوان سبزی خوردن مورد استفاده قرار می گیرد، با غذای روزانه، مخصوصا ناهار توصیه می شود.

در مواردی که ناراحتی های معده وجود دارد، خوردن نعنای تازه نه تنها معده را ناراحت نمی کند، بلکه درمان کننده ی ناراحتی معده هم می باشد.

 

پرتقال               

پرتقال میوه‌ای از خانواده مرکبات می‌باشد. درخت آن همیشه سبز است و ارتفاع آن تا ۱۰ متر هم می‌رسد.

ریشه پرتقال از جنوب شرقی آسیا (چین و هند) می‌باشد و یک میوه پیوندی است که در دوران باستان احتمالا با پیوند نارنگی و پومیلو پرورش داده شد. نوع ایرانی Persian Orange که ایتالیایی‌ها از قرن ۱۱ میلادی کشت آن را در جنوب اروپا رایج کردند تلخ بود و جای خود را از قرن ۱۵ میلادی به نوع شیرین تر داد که تاجران کشور پرتغال از هندوستان وارد و کشت کردند. برای همین هم در بسیاری از زبان‌های دنیا (یونانی، ترکی، ایرانی، عربی، بلغاری، گرجی و زبان جنوب ایتالیا) امروزه هنوز لغت میوه پرتقال با کشور پرتغال تشابه اسمی دارد. البته ریشه لغت انگلیسی (Orange) از نارنگ (سانسکریت) آمده و هم‌ریشه واژه نارنج (فارسی) وواژه‌های مشابه در بسیاری از زبان‌های دیگر از جمله ارمنی، اسپانیایی، و عربی می‌باشد. در بعضی زبانها هم (نظیر هلندی و آلمانی) آن را سیب چینی (بواسطه مبداء این میوه) می‌خوانند.

معروف‌ترین گونه اصلاح شده پرتقال در دنیا تامسون ناول می‌باشد. بیروت، پایتخت لبنان نیز یکی از معروفترین مکان‌های پرورش آن درجهان می‌باشد که پرتغال بیروتی آن نیز معروف است.

پرتقال سرشار از ویتامین ث است. پرتقال درخت کوچکی است دارای برگ‌های سبز و گل‌های سفید پوست پرتقال نارنجی رنگ، کمی ناصاف و میوه آن بسته به انواع مختلف شیرین و ترش، زرد رنگ و یا قرمز می‌باشد. پرتقال یکی از قدیمی‌ترین میوه‌هایی است که بشر از آن استفاده می کرده‌است و در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح کنفوسیوس از آن نام برده‌است. در حال حاضر بیشتر از ۲۰۰ نوع پرتقال در آمریکا کشت می‌شود. پرتقال اولیه، کوچک، تلخ و پر از هسته بوده‌است که در اثر تربیت مهندسی ژنتیکی و همچنین انتخاب نوع بهتر و کود کافی درشت تر و شیرین تر شده‌است. پرتقال ابتدا از چین به هندوستان برده شده و سپس آنجا به نقاط دیگر دنیا راه یافت.

ترکیبات شیمیایی

پرتقال یکی از غنی‌ترین منابع ویتامین C می‌باشد. البته باید دقت کرد که ویتامین C در اثر سرما و گرمای زیاد از بین می‌رود. اسانسی که از گلهای پرتقال گرفته می‌شود بنام روغن نرولی Neroli Oil معروف است که دارای بوئی بسیار مطبوع بوده و خیلی گران است و در عطر سازی از آن استفاده می‌شود.

انواع پرتقال

• خونی
• ماندارین
• بیروتی
• تامپسون
• والنسیا

خواص پرتقال

* تخریب کلسترول: مطالعه بر روی جوامع سراسر دنیا نشان داده است که رژیم های غذایی سرشار از ویتامین C، به حفاظت در برابر بیماری های قلبی کمک می کند. این ویتامین از LDL  در برابر تخریب اکسیداتیو توسط رادیکال های آزاد حفاظت می کند. LDL  تخریب شده سبب انسداد شریان ها و ابتلا به بیماری های قلبی می گردد.

* کمبود ویتامین C: مقدار توصیه شده دریافت روزانه «ویتامین C»، برای خانم ها 75 میلی گرم و برای آقایان 90 میلی گرم است.

متخصصان تغذیه که توصیه به دریافت «مطلوب تغذیه ای»‌ دارند، دریافت 400 میلی گرم برای افراد بین 25 تا 50 سال و 800 میلی گرم برای افراد بالای 50 سال را دارند. پرتقال و آب آن نقش مفیدی در تأمین این نیازمندی های روزانه «ویتامین C» ایفا می کنند.

* سرماخوردگی: دریافت کافی «ویتامین C»‌ به کاهش شدت علایم سرماخوردگی و طول مدت آن کمک می کند.

* سرطان: پرتقال و‌ آب آن سرشار از ماده مغذی گیاهی هسپریتین (hesperitin) هستند. در تحقیقات آزمایشگاهی، عصاره هیسپریتین سبب مهار رشد سلول های سرطانی سینه و تشکیل تومور شده است. هسپریدین (یکی از انواع هسپریتین) به پیشگیری از بروز سرطان حفره دهانی کمک می کند. پوست پرتقال دارای مواد مغذی گیاهی به نام نوبیلتین و تنجرتین است که سبب متوقف کردن حملات سلول های سرطانی می شود. آب پرتقال سرشار از ماده مغذی گیاهی لیمونوئید است که آن هم دارای خواص ضد سرطانی می باشد.

همچنین تحقیقات نشان داده است افرادی که به طور منظم از مرکبات استفاده می کنند، تا 60 درصد کمتر به سرطان معده مبتلا می شوند. احتمالا «ویتامین C» در مرکبات سبب مهار تشکیل مواد سرطان زا در معده می شود. در یک تحقیق به منظور مقایسه میزان ابتلا به سرطان در اشخاصی که خیلی فراوان پرتقال می خورند با اشخاصی که خیلی کم مصرف می کنند، مشخص شده است که خطر ابتلا به سرطان نای در افراد گروه اول 50 درصد کمتر از افراد گروه دوم است.

«ویتامین C»‌ به پیشگیری از گاستریت (نوعی التهاب لایه های پوششی دیواره معده) که خود عاملی برای تشکیل سلول های سرطانی در معده است، کمک می کند.

فیبر مرکبات از نوع نامحلول است، بنابراین به افزایش حجم مدفوع و سرعت بخشیدن به حرکت آن در دستگاه گوارش کمک می کند. به این ترتیب یکی از روش های پیشگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ، مصرف منظم و فراوان انواع مرکبات است.

بسته نشدن لوله عصبی در جنین: پرتقال دارای فولات است که به همراه قرص های اسید فولیک به پیشگیری از بروز اسپینا بیفیدا (بسته نشدن لوله عصبی) در جنین کمک می کند. لذا به مادران باردار مصرف منابع اسیدفولیک از جمله پرتقال توصیه می شود.

آب مروارید: عدسی های چشم انسان به طور طبیعی حاوی مقادیر بالایی از «ویتامین C»‌  می باشد. افرادی که کمتر از 125 میلی گرم «ویتامین C»‌ در روز مصرف می کنند، 4 برابر بیشتر با خطر ابتلا به آب مروارید، در مقایسه با افرادی که بیش از 500 میلی گرم در روز مصرف دارند، مواجه می باشند. بنابراین مصرف مرکبات به حفاظت از عدسی ها در برابر آب مروارید کمک می کند.

کم خونی: «ویتامین C»‌ به افزایش جذب آهن در رژیم غذایی کمک می کند. خصوصاً در افراد گیاهخوار افزایش مصرف غذاهای غنی از «ویتامین C»‌ از قبیل مرکبات، برای کاهش خطر ابتلا به کمبود آهن که سبب کم خونی می شود، ضروری است.

پرتقال به طور خاص به دلیل دارا بودن فولات برای پیشگیری از کم خونی ناشی از کمبود اسید فولیک مفید می باشد. 

 

سیب                   

سیب یک میوه درختی سردسیری از خانواده گلسرخیان است که انواع مختلفی دارد، مانند سیب گلاب(Gala apple)، سیب سرخ، سیب سبز و سیب وحشی. این میوه خوش عطر و طعم حاوی مقدار زیادی پتاسیم، سدیم، کلسیم، برم و فسفر و مقادیر زیادی ویتامین آ و ب می‌باشد.

زیان‌های سیب

سعی کنید همیشه سیب را با پوست بخورید، زیرا مقدر زیادی پکتین در پوست سیب وجود دارد. سیب‌هایی که در بازارهای داخل ایران یا آمریکا و کانادا به فروش می‌رسد روی آن دارای یک لایه چربی برای حفاظت آن می‌باشد بنابراین حتماً این سیب‌ها را به دقت بشویید. آن‌هایی‌که دارای معده ضعیف هستند باید سیب را بسیار نازک پوست بگیرند که پکتین‌ها و ویتامین‌های آن از بین نرود.

ارزش خوراکی

ویتامین‌های موجود در سیب، بیش‌تر در پوست سیب و زیر پوست آن قرار دارد بنابراین آن‌هایی که می‌توانند پوست سیب را هضم کنند بهتر است که آن را با پوست بخورند.

میزان قند خون را تنظیم می‌کند

میزان قند خون در افراد مبتلا به دیابت  نقش مهمی دارد. مقدار قند خون بیماران دیابتی بیش از اندازه‌ی مجاز است، زیرا بدن آن‌ها انسولین کافی برای متعادل نگه داشتن قند خون را ندارد. در چنین بیمارانی علاوه بر تزریق انسولین و دارو درمانی، پیروی از برنامه‌ی غذایی کم‌چرب و کم قند نیز توصیه می‌شود.

سیب، مناسب‌ترین میوه برای بیماران دیابتی محسوب می‌شود؛ چرا که تناسب متعادلی بین فروکتوز، گالاکتوز و ساکاروز دارد که البته بیماران دیابتی تا حد امکان باید از مصرف دو نوع قند اخیر اجتناب نمایند. میزان بالای فیبر غذایی (الیاف گیاهی) موجود در یک دانه‌ی سیب، موجب می‌شود تا سطح قندخون یا همان گلوکز خون ثابت بماند.

به هضم غذا کمک می‌کند

اگر سیب خام با پوست خورده شود، اندکی ملین و محرک دستگاه خواهد بود. فیبر یا الیاف ‌گیاهی موجود در سیب موجب می‌شود مواد غذایی به آسانی در طول دستگاه گوارش حرکت کنند. بنابراین افرادی که به طور منظم سیب مصرف می‌کنند، به تنظیم کارکرد دستگاه گوارش کمک بسیاری می‌نمایند. سیب به دلیل مزه‌ی خوب و هضم آسان، معمولاً پس از غذا مصرف می‌شود.

حضرت علی‌(ع) فرموده‌اند: «سیب بخورید؛ زیرا سیب معده را دباغی می‌کند». سیب ترشحات معده را مساعد و متعادل می‌سازد.

کلسترول بالای خون را کاهش می‌دهد

سیب، از معدود مواد غذایی است که کاملاً بدون کلسترول  می‌باشد و به کاهش میزان کلسترول خون (چربی خون) کمک می‌کند. تقریباً یک چهارم سیب از ماده‌ای به نام پکتین که فیبر محلولی می‌باشد تشکیل شده است. پکتن موجود در میوه‌ی سیب باعث کاهش میزان کلسترول بد (LDL) خون از طریق کاهش جذب چربی می‌شود. هم زمان، پکتین میزان کلسترول خوب(HDL)  شما را که برای مصارفی مانند تولید هورمون‌ها مورد نیاز هستند، افزایش می‌‌دهد. افزایش میزان HDL منجر به کاهش خطر بروز بیماری‌های قلبی می‌شود.

نتیجه‌ی بررسی‌هایی که در مورد انسان تاکنون انجام شده است نشان می‌دهد کهمصرف روزانه 300 تا 400 گرم سیب، کلسترول خون را به میزان 10 تا 20درصد پایین می‌آورد و می‌توان در رژیم‌های لاغری از آن استفاده نمود.

افرادی که می‌خواهند یا مجبورند لاغر شوند، می‌توانند با استفاده از سیب به هدف خود برسند. مصرف سیب به دلیل رایحه‌ی خوش آن لذت بخش است. سلولز و پکتین موجود در این میوه، قدرت سیر‌کنندگی زیادی دارد.

پکتین در معده با جذب آب متورم می‌شود و در نتیجه فرد احساس سیری می‌کند. به‌طور کلی مصرف سیب به عنوان قسمتی از رژیم لاغری بسیار سودمند است. خوردن سیب به طور ناشتا، رژیم غذایی مناسبی برای لاغری محسوب می‌شود.

به سلامتی قلب کمک می‌کند

سیب مقوی قلب است. از سیب همواره به عنوان داروی ضد سکته‌ی قلبی  یاد شده است. مصرف تقریباً 2 عدد سیب میزان کلسترول خون (چربی خون) را کاهش می‌دهد و از بروز سکته‌ی قلبی پیشگیری می‌کند. ویتامین‌های A  ، C و E ، پلی فنول و مواد گیاهی ثانویه ی موجود در سیب، از قلب و عروق محافظت می‌کند.

از بروز عفونت پیشگیری می‌کند

سیب به وسیله‌ی مواد معدنی موجود در آن، برای سینه و مجاری تنفسی بسیار سودمند است.

بررسی‌ها نشان‌گر این است که کسانی که بیشتر سیب مصرف می‌کنند کمتر دچار سرماخوردگی  یا عفونت‌های قسمت فوقانی دستگاه تنفسی شده و معمولاً کمتر بیمار می‌شوند. برخی بر این باورند که آب سیب ویروس‌های عفونت‌زا را از بین می برد.شیره‌ی سیب اثر مفیدی در رفع سرماخوردگی، گرفتگی صدا، سرفه‌، بیماری‌های سینه و حالات عصبی دارد.

سرشار از ویتامین است

سیب سرشار از ویتامین‌های E، B12 ، B2 ، B1 ، A و K،  اسید پانتوتونیک، نیاسین، بیوتین، اسید فولیک  و کولین است. مقادیر این ویتامین‌ها در انواع گوناگون سیب متفاوت است. پوست سیب حاوی کاروتن می‌باشد. تقریباً نیمی از ویتامین C  در پوست سیب وجود دارد و سیب‌های کوچک در مقایسه مقدار بیشتری پوست دارند. انواع سیب منابع بسیار خوبی برای تأمین ویتامین C محسوب می‌شود. سیب دارای مقدار بسیار ناچیزی ویتامین K است.

برای خوش طعم کردن غذا می‌توان از آن استفاده کرد

از سیب می‌توان در تهیه‌ی انواع غذاها (به منظور شیرین کردن آن‌ها) و نیز در تهیه‌ی انواع سالاد و شیرینی‌جات استفاده نمود.

هم‌چنین می‌توان به عنوان افزودنی برای انواع و اقسام غذاها از آن استفاده کرد.

 

لیمو        

 آیا می دانستید که مصری های باستان معتقد بودند که خوردن لیمو و آب لیمو بدن را در برابر سموم متعدد محافظت می کند؟ بررسی های اخیر این عقیده را تایید کرده است به نوشته سایت «Readers Digest» ، قرن هاست که لیمو برای خاصیتی که دارد، بین مردم شهرت زیادی پیدا کرده است.

لیمو خاصیت ضدباکتریایی، ضدویروسی، تقویت کننده سیستم دفاعی بدن، کاهش دهنده وزن، هضم کننده و تصفیه کننده کبد را دارد. لیمو دارای املاح و ترکیبات زیادی مانند اسید سیتریک، کلسیم، منیزیم ، ویتامین C، فلاوانوید، پکتین و لیمونین است که ایمنی بدن را ایجاد می کند و با عفونت ها مقابله می کند.

اگرچه با خاصیت لیمو آشنا هستید بازهم در این مطلب به گوشه ای از خواص این خوراکی بسیار مفید اشاره می کنیم.

فواید لیمو

1- معالجه ی آنژین با لیمو:

برای شستشوی حلق و حنجره از لیمو کمک بگیرید. کمی آب لیمو و آب مقطر را مخلوط کرده و هر یک ساعت یک بار آن را قرقره کنید.

2- معالجه ی زخم و خراش‌های سطحی پوست با لیمو:

به جای آب اکسیژنه برای شستشوی زخم و خراش‌های سطحی پوست، می‌ توانید آب ‌‌لیمو را بگیرید و دو برابر به آن آب بیفزایید و با آن زخم‌ها و خراش‌های سحطی پوست را بشویید.

3- درمان اختلالات هاضمه با لیمو:

در تمام مواردی که اختلال هاضمه به‌ وجود می ‌آید از قبیل: دل به هم‌ خوردگی و نفخ شکم، معالجه با لیمو تجویز شده است.

در این مورد دو عدد لیمو را با پوست و هسته برش بزنید و آن را در یک لیتر آب داغ، 2- 1 ساعت خیس کنید، بعد فشرده و آب آن را با قند یا شکر شیرین کرده و هر روز یک لیوان بنوشید.

4- درمان و خونریزی لثه‌ها:

یک قطعه پنبه را در لیوانی که محتوی آب لیمو است فرو کرده و روزی دو بار (صبح و شب) آن را به لثه‌های خود بمالید و با انگشتان خود ماساژ دهید، ولی مواظب باشید آب لیمو به دندان‌های شما نرسد.

5- معالجه ی میگرن و سردرد:

وقتی میگرن و سردرد دارید، در یک فنجان قهوه یا چای غلیظ یک برش لیمو بیندازید و بنوشید. مصرف آن موجب تسکین درد و میگرن می ‌شود.

6- رفع سرگیجه و دل ‌شوره:

استفاده از لیموترش سرگیجه را رفع می ‌نماید. همچنین اگر لیمو با کمی عسل خورده شود، باعث آرامش شده و دل ‌شوره را برطرف می‌ کند.

7- معالجه ی سکسکه:

گذاشتن یخ و لیمو روی زبان سکسکه را درمان می کند.

در نهایت اینکه تب و گریپ را هم می‌ توان با لیمو درمان یا مهار نمود.

 

موز                

موز از آن دسته میوه‌هایی است که مصرف آن برای همه افراد از پیر و جوان گرفته تا ورزشکار، توصیه می‌شود.

این میوه غنی از انرژی، منبع سرشاری از پتاسیم است. این ماده معدنی به حفظ تعادل فشار خون و عملکرد قلب کمک شایانی می‌کند.

پزشکان می‌گویند، یک موز متوسط 467 میلی‌گرم پتاسیم و تنها یک میلی‌گرم سدیم دارد و به همین دلیل خوردن روزانه یک موز، از بالا رفتن فشار خون جلوگیری می‌کند.

از سوی دیگر میزان فیبر موجود در موز بسیار قابل توجه است و این در حالی است که تحقیقات نشان می‌دهد خوردن میوه‌های غنی از فیبر از ابتلا به بیماری های قلبی جلوگیری می‌کند.

اخیرا نیز یک نظریه جدید مطرح شده وآن این است که می توان با خوردن موز،استخوان‌سازی کرد. به گفته محققان، خوردن موز به جذب کلسیم در بدن کمک می کند و به همین دلیل سلامت استخوان‌ها را تضمین کرده و از افت کلسیم در آنها جلوگیری می‌کند.

تاثیر موز در درمان زخم معده هم از مدت‌ها پیش به اثبات رسیده است. ترکیب ساده شیر و موز، اکسیری جادویی برای مرهم نهادن بر زخم معده و ترشح بیش از حد اسید معده است. علاوه بر این اگر به سلامتی چشمانتان می‌اندیشید از خوردن موز غافل نشوید.

دانشمندان می گویند که موز تقویت کننده ی نیروی تولد است. زیرا این میوه از وجود املاح کلسیم، فسفر، پتاسیم، آهن و منیزیم غنی است. در تأمین مواد معدنی مورد نیاز بدن نقشی عمده دارد. به علاوه ویتامین هایی که در سایر میوه ها موجود است از قبیل ویتامین آ، ب1، ب2، ب6 و سی نیز در آن موجود است.   

موز برای سوء هاضمه، یبوست و تقویت کودکان تجویز می شود. ارزش غذایی موز از لحاظ پیریدوکسین برابر یک جگر گوساله است. ارزش غذایی ویتامین   های گروه ب آن را که ملاحظه فرمودید که بالاست. مواد بیاض البیضی موز آلرژی ایجاد می کند و چون کلسترول و سدیم آن کم است برای کسانی که ناراحتی قلبی و کلیوی دارند مفید است. آهن موز دو برابر آهن در یک سیب است و به آسانی مبدل به هموگلوبین می شود. آدمی را ار کم خونی نجات می دهد. موز به واسطه ی این که ویتامین هایش غلیظ و متراکم نیست امتیاز دارد. وقتی پوست موز خال سیاه پیدا کرد، علامت آن است که مقداری از قند خود را از دست داده است. به کودکان مبتلا به سوء هاضمه می توان موز داد. ارزش غذایی موز از لحاظ فسفر آهن و کلسیم برابر 40 گرم آرد سفید گندم می باشد، در صورتی که ید و کلر موز سه برابر آرد مذکور است و مس آن چهار برابر و منیزیم آن پنج برابر است. موز قلیائیت خون را بالا می برد.

موز خشک شده ویتامین سی خود را از دست داده، فقط موز سبز و سیاه شده را نباید خورد. به طور کلی موز بر دو قسمت است: نرم و سفت، نرم نوعی است که هم اکنون در ایران به فروش می رسد و نوع سفت که خرد و آرد کرده در آمریکای جنوبی از آن نان تهیه می کنند.

 

نارنگی                  

نارنگی، این میوه پرخاصیت، برای درمان بسیاری از بیماری‌ها، از جمله فشارخون بالا بسیار مفید است.

نارنگی دارای خواص فراوانی است و‌ برای درمان بسیاری از بیماری‌ها بکار می‌رود.

برخی از خواص نارنگی عبارتند از:

1- منبع غنی ویتامین C است.

2- منبع غنی بتاکاروتن است.

3- برای کاهش تب و رفع تراکم خون در کبد مفید است.

4- به اعتقاد برخی، به خاطر خاصیت ضدعفونی کننده‌اش، می‌تواند در درمان سیفلیس موثر باشد.

5- دارای مقادیر فراوانی ویتامین A است و برای پیشگیری از سرطان مفید است.

این میوه پرخاصیت، برای درمان بیماری‌‌های زیر مفید است:

• چاقی
• برونشیت
• التهاب ریه
• آسم
• زکام
• فشارخون بالا
• بیماری‌های مختلف پوستی

ارزش غذایی در هر 100 گرم نارنگی:

ویتامین آ: 420 آی.یو

کربوهیدرات: 34/13 گرم
فیبر رژیمی: 8/1 گرم
پروتئین: 81/0 گرم
تیامین  (ویتامین B1): شش صدم میلی‌گرم
نیاسین (ویتامین ‌‌B3): سی و هفت صدم میلی‌گرم        
ویتامین B6: هشت صدم میلی‌گرم     
ویتامین C: بیست و هفت میلی‌گرم 
کلسیم: 37 میلی‌گرم
آهن: 15/0 میلی‌گرم
منیزیم : 12 میلی‌گرم
فسفر: 20 میلی‌گرم
پتاسیم: 166 میلی‌گرم
سدیم: 2 میلی‌گرم
روی: 07/0 میلی‌گرم
چربی: 3/0 گرم
کالری : 44